Over (on)zekerheid binnen selectie en recrutering.
Wanneer het gaat over selectie interviews maken we vaak de volgende veronderstelling: de nerveuze en onzekere kandidaat komt op bezoek bij de interviewer die zeker is van zijn stuk. Toch is dit niet altijd het geval.
Er kunnen twee verschillende recruiters onderscheiden worden: de zekere en de onzekere recruiter (zie afbeelding). De zekere recruiter gaat op een gestructureerde manier te werk en heeft er vertrouwen in dat zijn aanpak de juiste selecties oplevert. Hij bevraagt en scoort alle vaardigheden en attitudes afzonderlijk bij de kandidaten. Zijn interview bestaat als het ware uit verschillende batterijen die afzonderlijk worden “opgeladen” naar zekerheid wanneer de kandidaat de specifieke vaardigheid of attitude bezit. Het tweede type recruiter interviewt kandidaten meer vanuit een bron van onzekerheid. Hij zoekt bevestiging voor datgene wat hij reeds veronderstelt over de kandidaat. Zijn interview kan gezien worden als één grote batterij waarin alle verschillende indrukken van de kandidaat samenkomen. Er laadt een soort algemeen zekerheidsgevoel op van de kandidaat. Op die manier worden er vaak ondoordachte en foute keuzes gemaakt.
Een studie van Vlerick Management School in 2012 toonde aan dat het aantal kandidaten dat zich aandient per vacature nog nooit zo laag was. Bovendien zijn kandidaten ook mondiger geworden tijdens de sollicitatie. Dit maakt dat de positie van de kandidaat sterker is geworden, wat de onzekerheid van de recruiter kan voeden. De omgekeerde jobbeurs die in april 2014 door VDAB en het Rescoc werd georganiseerd is een mooi voorbeeld van de veranderende positie als kandidaat.